I Love Green Grass

Knits and the quest for yarn

(voor Nederlands scroll naar beneden)

Sometimes I am really surprised by how hard it is to find green(er) yarn. I find it important to know where the yarn comes from and if animals are being treated well. If there is a choice I would also prefer yarn from countries nearby. Because those traveling kilometers aren’t doing the environment any good either. On the other hand: alpaca from Europe is nearly impossible to find.

You see, the struggle is real here. Every time I think I found yarn that meets the standards, I get disappointed. The yarn I think comes the closes right now is the Albmerino from Schöppel Wolle. It is an undyed yarn, spun in Germany, from sheep that graze the Alps. It is pretty soft, but a bit sturdy. I think it is suitable for a tiny baby head, but it wouldn’t be the type of yarn I would use if someone asks for a ‘soft-as-a-cats-belly’ baby hat. Plus the color range is limited (I mean, there are no green and pink sheep walking in the Alps).

So I am still seeking the perfect baby yarn, from happy sheep (or alpaca’s) possibly from close by and as ‘green’ or ecological as possible. If you know of nice, affordable yarn (Aran/DK weight) please let me know.

The reason I need this perfect baby yarn is that I opened my own online shop Green Grass Studios where I will sell hand-knitted baby hats. Right now I knit with the different kinds of yarn I bought, but in the end I would like to have a standard yarn. As you can imagine a lot of knitting I did lately were baby hats in different animal shapes. I really like the raccoon because he looks like a bad-ass superhero. Beside the unicorn, dragon, dog, sheep, penguin and fox more animal hats are in the making. A little mouse is almost finished!

A lot more is on the needles though. Like a Worsted Boxy made out of fresh green Swedish yarn from Ullcentrum. I modified the pattern to make the body less wide. The arms are knitted wider, so I guess in the end the result will not really look like the sweater from the pattern 🙂

I just finished the back of my ‘stash busting cardigan’. The pattern is from the Phildar magazine nr 94 and I wonder if the stash is large enough to finish this cardigan. Well, I can always buy some more yarn…..

Mmm, maybe not because I already bought Nordkap yarn when I visited the yarn shop Lulay in Nijmegen. I hope the yarn is suitable to knit the Jong cardigan. Yes I know, way too many projects, but like I said earlier: some girls buy shoes, I buy yarn.

Then, because I don’t have enough projects going on, I signed up for the knitted knockers program here. (A little explanation if you don’t know what knitted knockers are: women who got a mastectomy can use these knitted prosthetics instead of the silicons. They are lighter and more breathable, plus they are for free.)

In Holland it works a bit different than in, for example, the US. You first have to attend a workshop to show you are able to knit a good looking ‘boob’. Then the organization provides you with yarn and stuffing and tells you what size to knit. In the picture you can see the first pair of prosthetics I knitted, a size 7, which I think is one of the biggest sizes.

And I am still not getting bored from knitting, can you imagine? 😉
~~~~~~~~~~

Gebreid werk en de zoektocht naar garen

Soms ben ik echt verrast door hoe moeilijk het is om groen(er) garen te vinden. Ik vind het belangrijk om te weten waar het garen waar ik mee brei vandaan komen en of de dieren goed behandeld worden. Als er keuze is, heb ik voorkeur voor garen uit landen dichtbij Nederland. Want de vele kilometers dat de garens moeten reizen doen het milieu ook niet echt goed. Aan de andere kant: alpaca uit Europa is haast onmogelijk om te vinden.

Zoals je leest: het is een hele opgave. Elke keer als ik denk dat ik een geschikt garen gevonden heb, volgt er weer teleurstelling. Het garen dat nog het meest in de buurt komt op dit moment is de Albmerino van Schöppel Wolle. Het is een ongeverfd garen, gesponnen in Duitsland, afkomstig van schapen die grazen in de Alpen. Het is een vrij zacht garen, maar wel wat stug. Ik denk dat het prima geschikt is voor een klein babyhoofdje, maar het zou niet het type garen zijn dat ik zou gebruiken als iemand me vraagt een zo ‘zacht-als-de-buik-van-een-kat’ babymutjes te maken. Plus de kleurkeuze is beperkt (ik bedoel, er lopen niet echt groene en roze schapen rond in de Alpen).

Dus ik zoek nog steeds naar het perfecte babygaren, van blije schapen (of alpaca’s) het liefst uit de buurt en zo ‘groen’ of eco als mogelijk. Als je nog een mooi, betaalbaar garen weet (50gr/100m verhouding) laat het me dan weten.

De reden waarom ik het perfecte babygaren is zoek is dat ik pas mijn eigen online winkel heb geopend Green Grass Studios. Ik verkoop daar handgebreide mutsjes. Op dit moment brei ik nog met de verschillende garens die ik her en der gekocht heb, maar ik zou uiteindelijk met een (of twee) standaard garens willen werken. Zoals je je misschien wel kan voorstellen is een groot deel van mijn breitijd in de verschillende mutsjes gaan zitten. De wasbeer is een van m’n favorieten want hij ziet er een beetje uit als een stoere superheld. Naast de eenhoorn, draak, hond, schaap, pinguin en vos zijn er meer dierenmutsjes in de maak. Een muisje is al bijna klaar!

En er staat nog meer op de naalden natuurlijk! Zoals de Worsted Boxy trui gemaakt van het fris groene Zweedse garen van Ullcentrum. Ik heb het patroon aangepast om het lijf smaller te maken en de mouwen wijder. Uiteindelijk zal ie dus niet zo lijken op de trui van het patroon 🙂

Ik ben net klaar met achterkant van mijn ‘Restjes Vest’. Het patroon komt uit het Phildar magazine nr 94. Ik vraag me alleen af of ik genoeg voorraad van hetzelfde garen heb om het af te breien. Nou ja, ik kan altijd meer garen kopen…

Misschien ook niet, want ik heb ook al Nordkap garen gekocht toen ik de wolwinkel Lulay bezocht in Nijmegen afgelopen weekend. Ik hoop dat het garen geschikt is om het Jong vest mee te breien. Ja, ik weet het, teveel projectjes. Maar zoals ik al eerder schreef: sommige vrouwen kopen schoenen, ik koop garen.

Dan, omdat ik nog niet genoeg projectjes heb lopen, heb ik me ook nog opgegeven om gebreide boezems te maken. (Een kleine uitleg: Stichting Breiboezem verstrekt gratis gebreide protheses voor vrouwen die een borstamputatie hebben ondergaan. Deze kunnen gebruikt worden in plaats van siliconen protheses en zijn lichter en meer ademend. Deze boezems worden gebreid door vrijwilligers en de materialen worden beschikbaar gesteld door de stichting.) Ik moest eerst in Arnhem naar een workshop om te laten zien dat ik in staat was om een mooie boezem te breien. Daarna heb ik de materialen meegekregen en het eerste gebreide paar zie je op de foto.

En ik ben het breien nog steeds niet zat 😉