Our lovely Bloem

(voor Nederlands scroll naar beneden)

On the 22th of June our beloved, crazy, beautiful cat Bloem, who had a huge personality got hit by a car and passed away. The two days I after that I was so sad and could only cry most of the time. We were in the middle of building of our carport and that eventually was a nice distraction and gave my head a bit of rest.

We live near a 50km road (where a lot of cars drive faster than 50) and when we moved here we tried everything to keep Bloem away from the road. We even set up an electric fence, which worked. But then she found out that she could also go around the house to the neighbors and crossed the street from there.

In the end we gave up, because she made clear she wanted to be in the fields, on the other side of the road. Keeping her inside was impossible and the more she was outside, the more relaxed she became. She could sit for hours in the grassland, waiting for mice and expanded her territory beyond 500 meters from our house. We lived in four different places with our two cats, but here she was definitely at her happiest.

Not long after we got her, as a tiny kitten, it became clear she was a cat with a character. It wasn’t always easy but we tried to make her feel safe and I think we succeeded. She changed in a positive way, she didn’t claw or hiss at us anymore when she came in unexpected situations (well, except for the vet). And she even asked for specific cuddle moments. The last year almost every morning when we were in the bathroom, she miauwed at us. Then I had to pick her up and pushed her head in my armpit while I stroked her. After a few minutes she had enough and jumped off my arms. I really cherished these moments with her and consider these as pure gold.

Sweet, sweet Bloem, we miss you so. You gave us your love, cuddles and trust and we feel special that we had you in our lives. You will always be my special Bloem.

---

Onze lieve Bloem

Op 22 juni is onze lieve, gekke, mooie poes Bloem, die ook nog eens een enorme persoonlijkheid had, aangereden en overleden. De twee dagen die daarop volgde voelde ik me zo verdrieting dat ik bijna alleen maar gehuild heb. We zaten middenin het afbouwen van onze carport en dat gaf me uiteindelijk een mooie afleiding en een beetje rust in m’n hoofd.

We wonen aan een 50km weg (waar genoeg auto’s harder rijden dan 50) en toen we hier kwamen wonen hebben we alles gedaan om Bloem op afstand te houden van de weg. We hebben zelfs een elektrisch hek neergezet, wat ook wel werkte. Maar toen kwam ze erachter dat ze ook om huis van de buren kon om van daar de weg over te steken.

Uiteindelijk hebben we het opgegeven, omdat ze zo duidelijk in het weiland wilde zitten, aan de overkant van de weg. Haar binnen houden was onmogelijk en hoe meer ze buiten kwam, des te ontspannender ze was. Ze kon urenlang in het weiland zitten, wacht tot de muizen uit hun holletje kwamen en heeft haar jachtgebied uitgebreid tot meer dan 500 meter van ons huis. We hebben met haar en haar broer op 4 verschillende plekken gewoon, maar hier voelde ze zich zeker weten op haar best.

Niet lang nadat we haar als een klein katje gekregen hadden werd duidelijk dat ze een flink karakter had. Het was niet altijd makkelijk maar we hebben geprobeerd haar altijd een veilig gevoel te geven en ik denk dat we daarin geslaagd zijn. Ze veranderde echt op een positieve manier, ze haalde bijna niet meer uit of blies naar ons wanneer ze in onverwachte situaties kwam (nou ja, behalve bij de dierenarts). En ze vroeg zelfs om specifieke knuffelmomentjes. Het laatste jaar kwam ze bijna elke morgen in de badkamer bij me en miauwde dan. Dan moest ik haar oppakken en duwde ze haar hoofd inm’n oksel terwijl ik haar onder haar kin knuffelde. Na een paar minuten vond ze het genoeg en sprong ze uit m’n armen. Ik heb echt genoten van deze gouden momenten.

Lieve lieve Bloem, we missen je zo. Je gaf ons je liefde, knuffels en vertrouwen en we voelen ons vereerd dat we deel mochten uitmaken van jouw leven. Je zal altijd ons speciale Bloempje blijven.