My Strongsisterrun

(voor Nederlands scroll naar beneden)
A month ago I was still training for the Strongsisterrun, and now it is already over and done.

A short introduction: the Strongsisterrun is a 7 km obstacle run for women organized a day before the Strongmanrun in Hellendoorn (the Netherlands). The boyfriend was there for some mental support and good for him, the weather was pretty good (I mean, I was already covered with mud ;)).

First I wanna say: the organization did a great job! Because we arrived pretty early, we didn’t really have to wait for anything except the toilets (an all lady’s event… you know ;)). The starting area looked like a small festival and it wasn’t hard to get into to the ‘obstacle run’ mood. Lots of funny dressed girls, from minions to dirndl dresses, the party started already before the race started!

I manoeuvred myself into the middle front of the first starting section and checked my shoe laces like 100 times (what if I would lose my shoes in the mud?). There was a warming-up partly done on the song ‘Who run the world’ from Beyonce. So once we started officially everyone was pumped and ready.

I knew there were about 22 obstacles, but the first one (which would also be the last one, but because of some ankle injuries they closed it) was the one I was a bit afraid of: a 10 meter high ramp which you had to slide down – it was not scary at all. Well, the cold water scared my muscles, so they where already tight and cold after 10 meters ;).

The obstacles after that were great, from a corn maze to a military field with barbed wire and it was a real challenge (check www.strongsisterrun.nl for more pictures). I was happy there wasn’t a monkey swing or anything like that, since that is my weakness. My favorite and at the same time most claustrophobic obstacle was a big mud bath with bars lying horizontal from one side to the other. I thought we had to climb over them, but no, you had to dive under the bars. I never knew mud is like super salt water: you are literally floating in the mud. So it cost me a bit of power to put my head down and get under the bars. Still proud I did that! When I came out I wasn’t recognizable anymore, we were little mud ladies.

In the first bit of the race I could overtake a couple of ‘sisters’ and once I was halfway through I noticed I was dangling at the end of the front runners. Unfortunately my knee wasn’t very happy with the race and I couldn’t get my pace up anymore, but I am still very happy with the result: I ended as 73 of almost 3000 strong sisters in a little bit over an hour!

This was such a great experience also because of all the supporters that where cheering and the perfect organization, everything was great! Although I was pretty tired afterwards I carried a big smile on my face! Oh and I already signed up for next year. Don’t know if I can equal my result of this year, but that is not my goal. Having fun and something to train for is!

p.s. I also ran the Motormanrun here in Germany, about 40 minutes away from where we live. It was fun and also pretty challenging. The only downside was the waiting time for some obstacles, that way it is a bit different from a race you can really challenge yourself. But we (this time the boyfriend was present, we ran as a couple!) had a great time – an obstacle race is like a big playground for adults, love it!

~~~~~~

Mijn Strongsisterrun

Een maand geleden trainde ik nog voor de Strongsisterrun, nu is het alweer een tijdje geleden gelopen en voorbij.

Een kleine introductie: de Strongsisterrun is een 7 km lange obstakelloop voor vrouwen, georganiseerd een dag voor de Strongmanrun in Hellendoorn. Het vriendje was erbij voor mentale support en gelukkig voor hem was het weer best goed (ik bedoel, ik was toch al bedekt met modder ;)).

Ik wil eerst even zeggen dat de organisatie echt goed was! Omdat we vrij vroeg al in Hellendoorn waren, hoefden we nergens te wachten behalve de toiletten (een vrouwenevenement… je weet wel ;)). Het startterrein zag eruit als een klein festival en het was niet moeilijk om in de ‘obstakelloop’stemming te komen. Veel grappig geklede meiden, van minions tot dirndljurkjes, het feestje begon al voordat we echt gestart waren!

Ik manoeuvreerde mezelf naar het midden van het eerste startvak en heb m’n schoenveters wel 100 keer gecheckt (wat nou als ik een schoen zou verliezen in de modder?). Er was een warming-up deels op de muziek ‘Who run the world’ van Beyonce. Dus toen we officieel startten was iedereen er helemaal klaar voor.

Ik wist dat er ongeveer 22 obstakels waren, maar de eerste (die ook meteen de laatste zou zijn, maar vanwege een paar enkelblessures is deze gesloten) was ik een beetje bang voor: een 10 meter hoge helling waar je vanaf moest glijden – het was helemaal niet eng. Nou, het koude water heeft m’n spieren aardig laten schrikken, dus die waren al strak en koud na 10 meter ;).

De obstakels waren geweldig, van een maisveldlabyrinth tot een militair survivalveld met prikkeldraad, en het was ook echt een uitdaging. Ik was blij dat er niet een obstakel was met een soort apenslingeren, want dat is mijn zwakke plek. Mijn favoriet en tegelijkertijd het meest claustrofobisch was een groot modderbad waar horizontaal palen overheen lagen. Ik dacht eerst dat we er overheen moesten klimmen, maar nee, je moest er onderdoor. Ik wist niet dat modder is als zout water: je blijft er letterlijk in drijven. Dus kostte het me best wat kracht om m’n hoofd onder die palen door te krijgen. Ik ben nog steeds trots dat dat gelukt is! Toen ik eruit kwam was ik niet meer te herkennen, we waren allemaal kleine moddervrouwtjes.

Aan het begin van de race heb ik een paar groepjes ‘sisters’ in kunnen halen en toen ik halverwege was merkte ik dat ik aan het eind van een van de voorste groepen hing. Helaas was m’n knie niet zo blij met de race, want ik kon niet echt meer snel lopen aan het einde, maar ik ben nog steeds erg blij met het resultaat: ik eindigde al 73ste van de bijna 3000 strong sisters in iets meer dan een uur!

Dit was zo’n gave ervaring ook door alle supporters, de goede organisatie, alles was geweldig! Hoewel ik best moe was na deze race heb ik nog een hele tijd met een glimlach op m’n gezicht gelopen! Oh en ik heb me ook al ingeschreven voor volgend jaar. Ik weet niet of ik mijn resultaat van dit jaar kan gaan evenaren, maar dat is ook niet mijn doel. Plezier hebben en ergens voor trainen is dat wel!

p.s. Ik liep ook de Motormanrun hier in Duitsland, ongeveer 40 minuten rijden van waar we wonen. Het was echt leuk en ook best uitdagend. Het enige wat jammer was, was de wachttijd voor sommige obstakels. Op die manier kun je jezelf minder uitdagen. Maar we (dit keer was het vriendje er ook bij, we liepen de race als een koppel!) hadden een leuke dag – een obstakelloop is een grote speelplaats voor volwassen, love it!